آزادی
گفت اینجا آزادی تنها نام یک میدان است باید رفت آنجایی که مجسمه آزادی دارد!
گفتم اینجا بیشتر از همه جا آزادی هست که اینجا من، تو ، رییس جمهور ، همه ، به راحتی در آزادی کامل می توانیم به خط قرمزهای سیستم تجاوز کنیم، کسی آنجا مگر جرات دارد بالای چشم خط قرمزها را ابرو بگوید،
گفت سرزمین خط قرمزها اینجاست...آنجا خط قرمزی در کار نیست....حجاب، مذهب، مقدسات .....
گفتم اینها خط قرمزهای بشری نیستند اینها بین المللی هستند.....ما خط قرمزی از خودمان نداریم.....اما آنها دارند یک دانه اوریجینالش را هم دارند خیلی هم قرمز است.... از خطهای خدا قرمز تر است! "صهیونیست ها"
گفت اینجا آزادی نیست وبلاگ نویس ها را توی زندان می کشند و معترضان را توی خیابان...گفتم اتفاقا .این آزادی است که می کشند و مخابره می کنند و بعدها معلوم می شود که کسی که کشته است مزدوری از آن دورها بوده است.
گفتم آنجا آزادی نیست هرچند تز و پز آزادی از آنجا به دنیا مخابره شده است!گفت هست....گفتم نیست گفت هست گفتم نیست
و رفت و دید که آنجا تا هست وقت نمی کند جز این که در کدام رستوران دنبال غذای حلال بگردد و چه جوری کرایه جای خوابش را جور کند و شغلش را چه طور حفظ کند ....به چیز دیگری فکر کند.....دیگر حتی نمی دانست آن حرفهای بیهوده که دور همی هایشان را داغ می کرد از سر بیکاری به فکرشان رسیده بود یا به خاطر جهل مرکب شرقی بود یا به خاطر ..... زیادی کاه و جو..... و یا به خاطر بی کاری!
بله آنجا او دیگر بیکار نبود که به دنبال هگل و فروید و دکارت و دیگر بیکاران عالم راه بیفتد.....او هنوز هم معتقد بود به مهد آزادی سفر کرده است...گرچه فرصت نمی کرد در مهد جدیدش چشم روی هم بگذارد.....
