اعتماد به نفس
شصت هزار تومن پول داده ایم و نشسته ایم سه ساعت منتظر که وارد اتاق دکتر بشویم...مطبی دارد به غایت کثیف و صندلی هایی بی نهایت ناراحت ....اتاق خودش را با یک برجک نگهبانی توسط منشی حسابی توی گارد گذاشته است. نه تصویری به در و دیوار هست و نه کتابی اسباب بازی ای...مطب دکتر اعصاب کودکان است نا سلامتی....عوض همه این انتظارها به دخترمان هم وعده داده ایم که نمی گذاریمش پشت در و حتما با ما می آید تو بعد این انتظاز...آن وقت وارد که می شویم دکتر بیرونمان می کند! و می گوید فقط یک بچه! شوهر به این عظمت را بیرون می کند، به دخترم خیلی برخورده است و نمی خواهد اتاق را ترک کند او را هم با یکه به دو و تندی بیرون می کند....اینجا مطب دکتر روانپزشک است نا سلامتی!
خم به ابرو نمی آورم که کار آن یکی بچه را لا اقل با تمرکز انجام بدهد...عوضش تند تند وسط حرفهایم می پرد و یک جا رسما می گوید دیگر صحبت نکن! این کارش دقیقا دلیل اقتصادی دارد اگر شصت هزار تومن را در سه دقیقه به دست آورده یاشد هنر کرده است ! و الا اگر ناشی گری کند و بگذارد مثل مریضهای قبلی سی دقیقه وقتش را بگیرند که همه اش می شود کاهش سود!
سیستم بیمار پزشکی، بیشترین آسیب را به دکترها زده است آنها را مستضعف اقتصاد و مستکبر در برابر تمام ارزشها کرده است. مستکبر حتی در برابر اصول حرفه ای خودشان!
من مانده ام بیرون در با بچه ای که هنوز یک دهم شرح حالش را به دکتر نداده ام و بچه دیگری که انقدر غرورش جریحه دار شده است که دارد خون گریه می کند .پشیمانم که به خانم دکتر نگفتم:
من حق ویزیت ایشون رو هم پرداخت می کنم اجازه بدید تشریف داشته باشن!
با این تواضعی که من در مقابل آن مستکبر به خرج دادم چه توقعی از دخترم دارم که اعتماد به نفس داشته باشد و بتواند جلوی مستکبرها بایستد؟؟؟
