هرمان هسه-دمیان
هرمان هسه آلمانی را بسیار پسندیدم ...عجیب و غریب انگار شخص خود من است! انقدر انگار شخص خود من است که احساس می کنم دندانهای پیشین فک پائینش هم مثل مال من به جرمگیری احتیاج دارد!
هیجان انگیز ترین چیزی که دمیان دارد می گوید این است که در تو کسی هست که از همه چیز تو خبر دارد و ریز و درشت خطاهایی که از تو سر می زند از اراده او نشات می گیرد و او سعیش را می کند که تو را به شکل منحصر به خود شخص خود تو به راهی ببرد که دلش می خواهد. به راهی که نهایتا کل زندگی تو با همه کاهلی ها سهو ها و بیهودگی ها و انتظارات وهیجاناتش بشود کلمه های یک رمان! یک رمان شاهکار ....زیبا ی زیبا و دارای وحدت ارگانیک!
هیجان انگیز نیست؟
هیجان انگیز نیست که بدانی فلان دعوایی که با همسرت کردی و یا فلان خیانتی که بهش کردی نتیجه اش تازه توی آخر رمان معلوم می شود.
هرمان هسه دارد زمزمه می کند:
شیطان پرستی هم گرچه کلا چیز مهملی است اما نشات گرفته از این حقیقت است که تاریکی ها هم وجود دارند و به مناسبت وجود داشتنشان و به مناسبت این که من آدمیزاد هم دنیای تاریک دارم هم دنیای روشن
باید به رسمیت شناخته شوند تا بشود درست و صحیح و سالم از میانشان گذشت!
نتوانستم شکوه این من دیگر تاریک فرصت طلب حواس جمع را با کلمات تصویر کنم!
اما فهمیدم که شناختن خویشتن خویش کاری مهیب و عظیم است...کاری انقدر بزرگ که اشتغال به آن انسان را هم درگیر شناختن جهان می کند! هم اصولا از شناختن جهان فارغ و بینیازش می کند!
این قابل توجه کسانی که مدام دارند دستی به دندان می گزند که وای ببینین چه جامعه ای داریم...وای وای....
