آوردگاه اندیشه و عمل
جان شیفته آوردگاه اندیشه و عمل است این یک عملگرای فطری ای است که اندیشه به او قوت می دهد. آن یک اندیشه ورزی است که کلمات بازیچه هایش هستند و عمل آرزوی دست نیافتنی اش...هر دو راستگو و نترس ...هر دو در صمیم جان با دروغ و ترس آشنا
و من بچه مسلمان که به تماشا نشسته ام نمی توانم از افزودن اکسیر ایمان به تقلاهای ارواح در شیشه حبس شده ی این اندیشمندان و عمل ورزان نیکو سرشت خود داری کنم...خود رومن رولان هم نمی توانست! او چندبار حتی نزدیک بود از فرط اشتیاق یک نطفه از ایمان به مریم باکره مانده از ایمان و ایدئولوژی رمانش تلقیح کند!
من نشسته ام و چهار چیز در هم پیچنده ی از هم جدا را می بینم که برقراری اعتدال بینشان پیر امتها و تاریخها و تمدنها را در آورده است.که امامها را کشته است و یا تیغ در گلو و خار در چشم زنده نگاهشان داشته است.
یک: نظم حاکم
دو: آرمانطلبی علی رغم نظم حاکم
سه: ایمان به آرمانهای حقیقی
چهار: محافظت از ایمان توده ها در مقابل بازی بزرگان
این چهارتا در حوزه اجتماعی هستند و اما در حوزه فردی می بینم که:
یک:اندیشه ی صائب در درون
دو: ایمان استوار به حقیقت آرمان
سه : اراده عمل در بیرون
چهار: علم به گذشته و اشراف به آینده
باید با هم به اعتدال برسند اما کو اعتدال
آیا من صفات امام را برنمیشمرم؟ آیا دارم به این نتیجه نمی رسم که هر فرد از امت باید امامی باشد و بین این چهار به اعتدال درستی رسیده باشد تا امام امت را بتواند پیدا کند؟
آیا این مساله بغرنج کل تاریخ نیست؟ آیا این همان چیزی نیست که خمینی و امت خمینی چهل سال پیش خود را بر آن می دیدند که سرانجام محققش کنند؟
چقدر نمی دانم! چقدر نمی توانم! چقدر نمی فهمم! چقدر نمی بینم
باید دانست وگرنه شخص می میرد. خلا تاب نمی آورد. اگر گفتی گنداب ایدئولوژی را دور می زنی زیاد دور نرو که باز پایت را از هر جا برداری درون ایدئولوژی دیگری خواهی گذاشت!
