چند وقتی کتاب رو و خصوصا قصه رو گذاشته بودم کنار...یعنی مجبور کرده بودم خودم را
تمام جوارح روحم درد می کشید صفر صفر که شدم دیدم نه فایده نداره
پاشنه را ورکشیدم و رفتم کتابخونه سر خیابون و یه دونه قصه توی یه کتاب از هم پاشیده با شیرازه ی تکه تکه و جلدی که ذره ذره داره پودر میشه
گرفتم آوردم خونه
این باعث شد کوچیکه در کمال تعجب ببینه که مامانش به زور میخواد بنشینه و بهش شیر بده و اصلا هم عجله ای برای آزاد کردن سینه از دهنش نداره مثل بعضی وقتها
این باعث شد که دعواهای مفصل پسرها با خونسردی های عجیب و چشمهای خمار من مواجه بشه
این باعث شد که تمام خستگی ها بپره و تا صبح چشمها باز باز باشه و کتاب که تموم شد هنوز خوابت نیاد
اما اینها مهم ترین اتقاقاتی که با قصه توی زندگی من افتاد نیست
دید و عمق و بصیرت و پندآموزی ها و حکمت های محشر داخل قصه عجب چیزهای به درد بخوری هستند ، اصلا بابت همین قصه هاست که اینقدر دربرابر سرد و گرم روزگار و تنوع و تطاول مردم و مشکلات یک چیز گرم و محکمی در من می جوشه و خودم رو یه گرگ بارون دیده به حساب میارم
اما این هم مهمترین و حیاتی ترین نقش قصه نیست
از همه مهمتر که قصه رو از نون شب واجب تر می کنه اینه که ...
مادامی که داری توی یه قصه غور می کنی ..چیزی که محصول یه عالمه فکر و حکمت و صبوری و تامل و کنجی نشستن نویسنده است ...و البته که مهمه نویسنده آدم مایه داری باشه
سوار بال پریهایی هستی که به خرج اون نویسنده تو رو به هدفی و به مقصد و مقصودی روی ابرها حرکت می دهند ...هم حرکت لازمه ی حیات روحه و هم مقصود داشتن ضربان حیاته ....
از روی دست قصه هاست که عضلات روحت ورزیده می شوند تا هر دمی از دمهات سطر زیبایی از یک رمان وزین باشد ...بی هدف نگاه نکنی بی هدف احساس نکنی بی هدف چیزی خطور نکند به ذهنت بی هدف یاد خاطره ای نیافتی.....
و اگر قصه نباشه وای
وای به مردی که قصه نداشته باشه
وای به مادری که شب قصه ای برای خوابوندن بچه ها نداشته باشه
وای به زن خونه داری که برای روز و شب تکراری و کارهای تکراری خونه ش برای بارداریها و به دنیا آمدنها و دندان درآوردن ها و مدرسه رفتنها و مقطع عوض کردنها و مراسمهای تکراری بچه هایش قصه نداشته باشد
وای بر هر کس که برای عمر طولانی خودش تدارک قصه ای نبیند
زندگی بعد از این زندگی برای او در عالم بعدی مدام خوابهای آشفته خواهد بود بی سیر منظم داستانی بی لذتی بی وحدتی
