و ذلت شهوات خیالیه بیشتر است
شاید به خاطر هزینه ذلتشان است که لذتشان هم، بیشتر است و ماندگارتر...
وارد جمعی شدم و بابت ذلتها و لذتها اخیرم، محاکمه شدم و پس از شنیدن دفاعیاتم، درشتترین سنگهایی که دم دستشان آمد را جهت رجم من به کار بردند. واجب شده بود من را ٰ از ساحت قدس خودشان به خوبی برانند! و من هنوز داشتم لذت می بردم! چرا که به جرم منافی عفتی که از شهوات خیالیه ناشی شده بود مورد سنگسار مردان درستکار درشتی واقع شده بودم!
خسته شدند . رهایم کردتد . البته فرمودند بروم دیگر بیرون اما من به طرز نفرت انگیزی داشتم لبخند می زدم، دقیقا لبخند مورچه پررویی که بعد از رد شدن قطاری با بارش از روی تنش ، پا می شود و می گوید آخیش قولنجم شکست....
بعد از این همه که گفته بودند قصه را قربانی کردی ...شخصیت پردازیت کو....صحنه پردازیت کو....پیرنگ کو....لحن کو...سبک کو...طرحت کجاست....طرح پایانی کو ...اصلا ریالیسم جادویی کفر است اصلا از امیرخانی تقلید که نه گرته برداری کرده ای.....
در آمدم گفتم آمادگی کامل دارم که همه را بکوبم و از نو بسازم...
نگاه تلخ یکی از حضار همو که گفته بود رخوت شعر هفتصد سال است به اسم دین به این مملکت آسیب می زند و به عبارتی شر و ور هایت را بردار و برو....داشت می گفت....زرشک ...مگر ما به اندازه کافی نکوبیدیم که تو هنوز می خواهی بکوبی....
خوشحالم حتی وقتی با خاک یکسانم...این است ذلت تن به آرزوهای دور دادن که مولا گفت نکنید ولی غربی ها گفتند بکنید....چیزه یعنی رویاهاتان را دنبال ................بکنید
