گتسبی بزرگ

جنگل نروژی را که می خواندم بخشی از شخصیت پردازی شخصیتهای شاخ  این بود که گتسبی بزرگ را می خوانند و هر بار چیز جدیدی تویش پیدا می کنند. امروز این کتاب مختصر و زیبا را خواندم و دوباره خواندنش را سزاوار یافتم!

همه چیزهای قشنگ کتاب توی عبارات آخرش وول می خورد

این زن و شوهر ولنگار همه چیز را به هم می ریختند و بعد می رفتند توی پول خودشان را مخفی می کردند تا بقیه بیایند کثافت کاری های آنها را جمع کنند!

شخصیت پردازی تمیز بود

و فضاسازی

و توصیفات راوی روان سنجانه و مو شکافانه و پر از طنازی بود

هوس کردم رسم ال خط اسکات فیتز جرالد را تمرین کنم

من تغی رعقیده داده ام...

اضافه می کنم که لطفهایی که توی آنا کارنینا مرا مشغول می کرد اینجا میخکوبم می کرد و وادار به تحسینم می کرد....و عیب رمان تولستوی را هم نداشت! بزرگ بود اما از نظر عرضی نه از نظر طولی