سیاهچاله ها و نو اخترها

دیروز همه زندگیم به یک سیاهچاله تبدیل شده بود...تاریکی مفرط عقلم را کشیده بود توی خودش...صبرم را....هر آنچه توشه برای خودم جمع کرده بودم که خودم را صورت ببندم در دارباقی....همه چیز رفت ...زندگی شعله ی مدام بود ...همه چیز تنوره می کشید....

تهی شده بودم و همه چیزم گم  شده بود

ولی امروز آن طوفان گذشته است ..از درون سیاهچاله دیروز فقط به زور فیض الهی، نواختری دمیده است.

چه آرامم...و نطفه ی رشدی در درون ...امید هر چند به پر شوری دفعه های قبلی نیست...جوشیده است در من ....آیا دوباره برای هزارمین بار همه چیزهای خوب روحیه ام را به فنا خواهم داد؟