سی و هشت سال

زنده بودن یعنی گسستن ولو برای لحظه ای از آنچه اقتضای تمتع توست ..یعنی اندکی از من به در آمدن اندکی دیگری شدن زندگی فقط لحظاتی است که سر در لاک خودت آخور خودت نگران خانه و کاشانه خودت بچه های خودت و حتی دغدغه مند دغدغه های زیبایی که افتخار کرده بودی دغدغه مندشان هستییییییی نباشی

زندگییت کم..آه چه کم بوده است  حتی اگر سی و هشت دفتر را سیاه کرده باشی و امروز صبح دفتر سی وو نهم را به دستت داده باشند