دهه هشتادی ها بفرمائید مبارزه

روز عفاف و حجاب است. تازه از دست من ملامتگر فرار کرده بودم...

ملامتگری که می گفت هنجارهای مهم را باید مدام متذکر شد...تو اگر بگویی او اگر بگوید آنها و آنها اگر تکرار کنند ...هنجار حرمتش نمی شکند..

من ملامتگری که به من فحش می داد ...ای واداده ای منافق ای ترسو

من ملامتگری که سحر ماه رمضان امسال از دهن واعظ این نکته را در یافته بود: واجبی که همه دیگر کارهای نیک در مقابلش قطره اند در برابر دریا امر به معروف است....

آره تازه داشتم از دست این من ملامتگر راحت می شدم و با خودم تسویه حساب کرده بودم که دیگر در ترویج حجاب به شیوه ی تذکر خیابانی هیییچ خیری نیست که...

خلاصه تازه داشتم برای خودم سر در لاک مشی "موسی به دین خود و عیسی به دین خود" را دنبال می کردم که....

همکار عزیزم توی آسانسور که برای جلسه می رفتیم گفت: چند تا مقنعه رنگی دارم نمی پوشم بیارم برات...و خندید که ما که ایشالا خدا بخواد دیگه قراره بذاریم کنار از فردا

فردایی که می گفت همین روز عفاف و حجاب بود

خندیدم و گفتم ایشالا ...و گفت همت کنیم باید

دیگری را شنیدم  که توی مترو به دهه هشتادی قدبلندی که روسری اش دور گردنش بود جایش را بخشید آفرین که حجاب نداری و دختر خوبیم هستی

و دیگری که به قاعده ی دست فروشی وارد قطار شد اما اول کلام گفت: دیدین بعضی این خانم چادریا چه سمی توی نگاهشونه و مظلومانه داد خانم چادری مسنی را در آورد که معترض بود با چادر چی کار داری

دیدم نه عزیز جون ازین خبرا نیست ....دم فروبستی به وقتش حالا بخور....

اما راستش را بخواهی دیگر از من گذاشته است این نبرد را به دهه هشتادی ها وا می گذارم و همه امیدم به آنهاست

بچه ها بفرمائید برای آنچه که می خواهید بجنگید 

اگر آزادی حجاب است اسمش یا امنیت روانی شوهرتان در بیرون خانواده است یا هر چه که بخواهید اسمش را بگذارید

اگر تا الان پدر بچه های من توی کوچه  و مترو و اتوبوس با زانوی برهنه زنی زانو به زانو نبوده است محصول جنگیدن دهه چهلی هاست

حالا نوبت تجدید جنگ است

همگان بفرمائید مبارزه