وقتی مدام داری می دوی یکی به این دلیل که برای دویدن تربیت دیده ای توی مدرسه و دانشگاه با اول شدنها و تشویقها و صاحب جایگاه شدنهایی که برای بقیه عمر مجبوری این جایگاه را نگه داری ...یکی به این دلیل که هدف از دویدن هم برایت مهم است ...پول است اعتبار است اول شدن است هر چه که هست خیلی برایت مهم است
خلاصه وقتی داری می دوی سینه ات که سوخت و نفست که کم آمد می آیند دعوتت میکنند به ایستادن و نفسی چاق کردن تازه کم کم به این فکر می کنی که چرا داری می دوی و چرا اینقدر تند و اصلا از اولش که نمی خواستی سر از همچین جایی در بیاوری پس این جا چه می کنی
حالا مردمی که رنجت را می بینند دعوت به آرامشت می کنند.آرام که شدی باز دوباره به این فکر می کنی که تا آرام می شدی چقدر از تو جلو زده اند اعتبارات چقدر بالا رفته است ...مدلهای مبلمان خانه ها و طلاهای آویزان از دستها چه خبر شده است ...اینها دارند می گویند ما داریم قدرت مالی را در دست می گیریم و بعد از این مائیم که حق سخن گفتن داریم
خلاصه اینجاست که باید هم از دویدن دست کشید هم از آرامش جستن
حالا می نشینی و فکر می کنی ...اصلا آمده بودم چه گنم؟
