جویندگان طلا در ژاپن

شبی از وچد رومن گاری نخفته بودم و با اشک راه دل و دیده شسته بودم

خدا گوشه ای ایستاده بود و مرا می گفت منم من که این همه جا هستم

خواب آشفته ای که صبح جمعه دیدم و ندبه ای که توی خواب کردم، آن را هم ای خدای محجوب با تو بودم

شگفتا که قلب من با حجاب است و تو محجوبی

عقل من مغلوب است و نشانه های تو غالب

این روزها با ژاپنی ها چند قدمی سیاحتی کرده ام، حصارهای سپیدی دور مزارع اخلاق کشیده اند و حصارها درهایی دارد که برای متانت و وقار می شود موقع عبور از مرز اخلاقیات، شاعرانه درها را حین گفتگو درباره لباسهای زیر باز کرد و گذشت

جنگل نروژی را بعد از کافکا بر کرانه می خوانم رمانهایی در ستایش موسیقایی یک وجد!

وجد ژاپنی از این قرار است:

صورت دختر فوق العاده زیبای داستان را قرمزی دایره ی سرخ پرچم گرفته است:

نویسنده با خواباندن پسری توی رخت خواب مادری یا با تمام انحرافات جنسی دیگر سعی می کند چیزی را بسازد

مهم این است که من بعد از نثر پاکیزه ی او که از روی هولاخ ترین گندزارها سریع می جهد(شاید هم قضیه فیلم اوشین باشد که باز از ما کشور تولید کننده باید بیاید و بخر د و ببیند و لذت ببرد از پاکیزگی اش!)

آره مهم این است که من باز هم خدا را دیدم

خددا را دیدم و خود هاروکی هم شاهد است. ایستاده بود و می گفت ظهر الفساد

درباره فاسد شدن روح و پلید شدن روان 

درباره جدالی که از شرق بی ارتش علیه هجمه مدرنیسم غربی تنها به مدد رویاهای ژاپنی می توان کرد

او مدام توی جنگلها و آرمانشهر ها پرسه می زند بشر را به آبشخورها و مراتع طبیعی برای چرا می برد...فقط برای این که مودبانه از این مدرنیسم نابود کننده در حالی که توی دامنش نشسته و از پستانش شیر و الکل می نوشد، گله کرده باشد!