فیلهای آسمان و درسهایی از رومن گاری
1- در نوشتن سریع باش و با سرعت مغزت بنویس و هرگز برنگرد عقب که حرفهایی که زده ای را پس بگیری..بلکه برو جلو و اگر لازمت آمده از دهن شخصیتهای جدید نقضشان کن آن حرفها را
2- موضوعی را که درباره اش می نویسی برایت عین خیالت هم نباشد و اصلا در موردش احساساتی نباش و آمادگی دفاع از آن را به همان اندازه داشته باش که آمادگی تازیدن به آن را داری....
3-موقعی که احساساتی هستی ننویس...
4- برای این که چیزهایی را که قرار است توی یک ورق برگزار شوند را شان بدهی به جای روده درازی وتبدیل کردن آن یک ورق به یک فصل سعی کن بارها وبارها قبل از برگزار کردن آن یک ورق با عظمت و شکوه از محتویات آن یک ورق یاد کنی مثل ماجرای سوسکهای طلائی که برای خوب ادا شدنش رومن بارها و بارها از دهان خبرنگاران و دانشمندان روی ماجرا دور زد و دور زد تا وقتی فرود آمد خواننده حواسش باشد که روی یک چیز مهم فرود آمده است. البته در برکزاری مراسم سوسکهای طلایی نویسنده به آوردن یک دیالوگ و چند اشاره اکتفا کرده است اما من مطمئنم خواننده حرف را می گیرد چون هر کس تا اینجا هنوز کتاب را نبسته است آدم این کار است!
5- از حرف توی حرف آوردن و با توصیفات سر و صداهای شجاعانه ایجاد کردن نترس و فقط به موضوع فکر کن...به این فکر کن که با این تلاشی که از راه آشنازدایی برای جا انداختن مطلب داری انجام می دهی چه کوه نوری توی فکر خواننده هایت می درخشد اگر از راه برسند.
6- ایدئولوژِی بد است این را از رومن آموختم و ولی این را که دین خوب است از فیلهای آسمان یاد گرفتم و این حرفی نبود که رومن خواسته باشد بزند! تمام تلاش رومن برای دفاع از حیثیت بشری و باقی گذاشتن آن حاشیه ای از بشریت روی هستی که می تواند فیلها را محترم بشمارد، از راه تاکید بر دل بود....دلها حامی مورل بودند! دلهای همه کسانی که هیچش می انگاشتند! و استهزایش می کردند و دنبال دستگیرییش بودند و مامور به خلاص کردنش بودند و ....
و من باید پیوند دین و دل را زنده کنم و ولایت وعشق را تا ایدئولوژی و غرورهای آمیخته به آن امثال داعش و شاید منافقان و بعید نیست کژی های نظام خودمان روی دین را نگیرد!
سیاه ولم نمی کند!سیاه می گوید به گویم که دوباره میفرستم!
