ما هیچ ما نگاه
در عجبم از تو که این همه سوخته ای و این همه ساخته ای
در عجبم از تو که در سوختن اسباب کاملا سوختن برایت فراهم بوده و در ساختن هم خودت هیچ کم از کمال کار نگذاشته ای
در عجبم از تو و آن خیزابهایی که در تو سر بر می آرد چه سهمگین اند! باز اگر بی رگ بودی .....
در عجبم از تو و این منظومه کاملا بغرنجی که تو را ستاره آن کرده اند....سیاره هایی که گرد تو می گردند هر یک خورشیدی را کله پا می کنند.
در عجبم از تو...پیش نیامده بود در این سی وشش سال زندگی کسی این همه اعجاب در من بیانگیزد. آن هم کسی که مدارش در مجاورت مدار من به این نزدیکی می گذرد...کسی که روزش با روز من شروع می شود. با روز من شروع می شود؟
در عجبم از تو و با تمام تعجبی که از کوچکی من و زندگیم و مشکلاتم بر می آید به جان تو و بزرگیت و بزرگی مشکلاتت دعا می کنم اما دعای مثل منی به کار مثل تویی می آید؟
پروردگارا چه عجیب است چیدمان انسانها....همیشه وضعیت طوری می شود که خوبها برای بدها فداکاری می کنند ....بهترین ها برای معمولی ترینها و ای بسا پست ترینها فدا می شوند....و اگر رسم بر این باشد دیری نمی گذرد که بدترین ها بر جا می مانند! می دانم سنت تو بر این است : وقتی کسانی راه فداکاری را انتخاب کنند نه برای بازماندگان نه چندان جالبشان که برای تو! آنها را به نوری تبدیل می کنی برای تماشاچی های احتمالا حقیر به جا مانده! بلکم یکی دو نفر این میان از گنداب خویش کنده شود و پا توی راه رشد و رستگاری بگذارد!
پس اگر این طور است فرشته های رحمتت را بر قلب دوست بزرگم نازل کن. حالا که زندگی او در مقابل چشمان تو به این ورطه هولناک افتاده است و او در مقابل چشمان تو و به سبب شکوهی که تو در درونش گذاشته ای راه فدا شدن را در پیش گرفته است کاری کن که سیاره های منظومه اش از این فدا شدن مایه بگیرند قوت بگیرند و به راه بیافتند تا او چشمش به جوانه هایی که از خون دلش می جوشند روشن شود و بهترین پاداشها را از دست خودت بگیرد.
