بودن و با ایمان بودن
گرهی افتاده است در کارم در کاری که با یهودای اسخریوطی همکاری داشتم تویش در پروژه ی حائل گذاری یا حائل برداری میان انسان و دلش در پروژه ی دل. باز آخر توی کوچه بازار اورشلیم همزمانی کرده بودم با عیسای ناصری با اراذل پیغمبر گریز و استعمارگران رومی بت پرست.
همانها که در جاده ی نائین که بتشان را به معبد می بردند برخورد کردند با زنده کردن مرده ای توسط مسیح . هنگام که مرده از روی اماری برخواست بت از بالا به پائین در افتاد!
باید فاطمه را قانع می کردم که رسد آدمی به جایی که هر چی خدا سعی می کند او را ببیند و ببینانند چشم به کوری و دل به گره می اندازد!
باید فاطمه را قانع می کردم که عیسای دوست داشتنی که می شد برایش گریست و به خاطرش به پا خواست بر صلیب می رفت و مردم جز کمی گریه کاری ازشان بر نمی آمد. چون دلها چنان اسیر تمسک به مرامهای سفت و سخت شده و در سیمان تپیده ی "کهانت" شده بود که رومی ها را بر او رقت می آمد اما اینان را نه!
عیسا چه زیبا تمثالی از رحمت ناب بود! نسیمی بود و زلف بر باد داده ای بود و رهروی بود....هرگز در جایی ساکن نبود...راه می رفت و راه می برد...برای سنگسار کردن گناهکاری روی زمین خط می کشید و یا علی سنگسار! کسی که گناه نکرده است بیاید در این آینه بنگرد و اولین سنگ را بیاندازد! و این طور همه را به هم وامی گذاشت!
اینها به کنار چیزی که آدم را دچار وحشت می کند نه مرده های کفن پوشی که زنده شدند و نه شلاقهای خون زده ای که بر تن عیسا و شبیه عیسا فرود آوردند که این اجتناب اسخریوطی از خوردن ماهی سفره ی ایمان است! این اتفاقی است که برای همه ممکن است پبش بیاید!
مخصوصا اگر بودن به چیزی بیش از لبخند زدن و نشستن و تسبیح به دست گرفتن نیاز داشته باشد. مخصوصا اگر حین بودنت مجبور باشی تند تند کار کنی از این رشته علمی به آن نمایشگاه عملی از این بازاریابی به آن تولیدی از این تربیت فرزند به آن حفظ سوره مدام در تلاطم و رفت و آمد باشی ...بودنت کار پیچیده ای می شود و با ایمان بودن خصوصا وقتی هوا سرد است و سوز آور و بادها مخالفند! کوه می خواهد و طاقت انبوه
و این چیزی است که باید بیاندیشیم : چه می شود که خدا این و آن را به برخی می دهد و به بسیاری نه!
