رفتن به آخر زمین

شش سال است که من باور نمی کردم کسی مامانش را و مام وطنش را ول کند و برود آخر زمین . ولی دیشب باور کردم! فکر کن تمام ته و توی جیبم را ریخته ام توی حسابی که بعد از نه ماه که هر ماه سه تومن بریزم توی این حساب بتوانم با بهره چهار درصد وام بگیرم. که بعد از دو سه سال به جای سی تومن! چهل تومن پس بدهم!

یارو آمده از خارج از آخر زمین از فن لاند! سه سال اول که روزنامه پخش می کرده تازه حالا یکی دو سال است دارد همان کاری را می کند که اینجا قبل از رفتن می کرد: برنامه نویسی و الان بهش پیشنهاد می کنند بیا دویست و پنجاه هزار یورو وام بگیر با بهره شش دهم درصد که بعد از سی سال که همه را پس دادی سیصد هزار یورو پس می دهی و دارد فکرهایش را می کند! که با این وام برود خانه بخرد!

لحظاتی تمام شش سال تاسفی که خورده بودم را  از این که رفته است و همه دل بستگی ها را رها کرده ..وا خوردم! از سیستم ربوی بی مقدار اهانت دیده این زمین این ملک این مملکت این کشور بزرگ که سنگ روی سنگش بند نمی شود، خونم به جوش آمد!

راه حل من البته این نیست که ولش کنیم...باید بمانیم باهاش مبارزه کنیم چون . این . مملکت ماست! باهاش مبارزه باید بکنیم. این را همینجا سالگرد نه دی می گویم! وگرنه ما یا بچه های ما هم به سختی و التماس راهشان را به پناهندگی به آخر زمین کج می کنند! مملکتی که همیشه ی زمستانش شب است و همیشه تابستانش روز مملکتی که به زور به اندازه استان اصفهان جمعیت دارد..مملکتی که ...برای زندگی کردن در آن باید هویتت را هزینه کنی!

نه رفتن به آخر زمین  راه حل من نیست!

باهات مبارزه می کنم ایران!