پیشرفت
پیشرفت خیلی چیز خوبیه به آدمهایی که انگیزه برای پیشرفت دارن تبریک میگم و صبح به خیر و ایشالا که عاقبتشون هم بخیر باشه
کسی رو می شناسم که با نفس پیشرفت هم فارغ از این که چه تعریفی برای اون داشته باشیم مخالفه و وقتی باهاش وارد گفتگو میشی تا ببینی مخالفتش از چه بابی هست متوجه میشی که یه اتفاق عادی جلوی پیشرفتش رو گرفته ...میلش به تنبلی که از اون تعبیر می کنه به "بذار توی آرامش زندگی کنیم"
اما پیشرفت تنها فلسفه بودن و مصرف کردن نعمتهای خداست! مگه نه!؟ و الا که میشیم بهایم و انعام که حتی اونها هم دارن پیشرفت می کنن! پروار میشن و گرسنه ها رو از گوشت تنشون سیر می کنن با لذایذ ارزشمند! جدا که کسانی که پیشرفت نمی کنند و فقط مصرف کننده اند خیلی از حیوانات عقبند...صاف و ساده اش اینه که نجس!
از وقتی این فلسفه رو فهمیده ام تنبلی از وجودم دور شده ..حالا نه خیلی دور!
ولی خب از آنجایی که مایه ام کم بوده چیزای بد دیگه بهم نزدیک شده و این خیلی بده! باید چی کار کنم؟
میرم سراغ مطلبی که دوستی برای دوست دیگری کامنت گذاشته بود:
"
سلام
شما باید بدونید که در مبارزه هستید...
باید مختصات زمین مبارزه تون رو بشناسید و اگر زمین خوردنی در کار بود بدونید علت و حکمتش رو...
واقعیت اینه که کسانی که عزمِ بندگی میکنن بیش از هر انسان دیگری مورد توجه شیطان قرار میگیرن...
وقتی یک انسان عزم میکنه بره کوه نوردی (بالا رفتن) حالا ضعف های جسمی اش آشکار میشه... هیچ وقت نفس کم نمی آورد اما توی همین دامنه کوه میبینه نفسش گرفت...
هیچ وقت عضلاتش منقبض نمی شد اما کمی که بالاتر رفت میبینه عضلاتش دیگه یاری نمی کنن...
هیچ وقت قفسه سینه اش مورد فشار قرار نمی گرفت اما همین که کمی بالاتر میره فشار زیادی رو قفسه سینه اش حس میکنه...
اینها ضعفهایی هست که در وجودش بوده... فقط براش برملا شده...
شیطان گفته: پس به سبب آنکه مرا به بیراهه افکندى من هم براى [فریفتن] آنان حتما بر سر راه راست تو خواهم نشست/ آنگاه از پیش رو و از پشت سرشان و از طرف راست و از طرف چپشان بر آنها مى تازم و بیشترشان را شکرگزار نخواهى یافت».
در تفسیر این آیه میگن حمله از جلو، ترس از آینده در اعتماد کردن به خداست حمله از پشت نامید کردن شخص نسبت به گذشته و توبه و این حرفاست
حمله از چپ وسوسه های گناه آلود هست
حمله از راست مختص مومنین و اولیای الهی هست که در عبادت و اعمال خوبشون وارد میشه...تنها راه پیشرفت مسیر مخلصان هست . مسیری که بالای سر انسان هست...مسیری که توی اون مسیر ...باید روی حرف زدن با خدا حساب کنید...حرف زدن به غیر از این زبان مرسوم...
خدا با زبان وقایع و تکثرات با انسان حرف میزنه..."
نتیجه منطقی این که برای پیشرفت باید بایه زبان مخصوصی که ذاتا زبان علم هست! علم واقعی! باید با خدا حرف بزنیم
و ماکسول و نیوتون و ادیسون و انیشتین و کسایی که دستاوردهای اونا رو به محصول تبدیل کرده اند ...من جمله برادران رایت آدمهایی هستند که یک نوعی از پیشرفت رو با یک نوعی از حرف زدن با خدا تجربه کرده اند.
ایول باید تمام همتم رو بذارم روی تربیت بچه هایی که به علم اهمیت میدن!
بااااید!
