ای ابتلای جهانی با تو چه کنم
ای ابتلای جهانی تو را کجای دلم بگذارم وقتی دلی به پری این دارم...وقتی اینقدر دلم خالی است؟
ای ابتلای جهانی تو را چگونه دشمن بدارم وقتی که تو همه مردم جهان را فرستاده ای به خلوت؟ وقتی همه هیاهوهای مدرن را مثل لباس کثیفی از تن بشر در آورده ای....فوتبال ...این بادشده ی جهانی" همه چیز در پی هیچ" را کرده ای توی قوطی....سینما را ....کارناوال را ....زده ای تمام سرگرمی های بشر را کله پا کرده ای ....و شیخی گفت این که جماعات و هیاتها و روضه ها را هم زودتر از خیلی چیزهای دیگر تعطیل کرده ای شاید علتش
کره الله انبعاثهم فثبطهم و قیل القعدوا مع القاعدین...باشد
خلاصه اش می شود این که چگونه تو را دشمن بدارم ...که شاید تو را فرستاده اند با این پیام برای بشر که:
ای بشر خودسر بی رحم که جلوی چشمت غزه و یمن سالهاست جان می کند....نخواستم...نمازها و دعاهایت را نخواستم....برو بنشین سر جایت....دلم از دست تو گرفته است! اگر کاملا از تو ناامید نشده باشم!
ای ابتلای جهانی با همه تن آسانیها و تعطیلی ها که برای من و بیشتر مردم درست کردی، چطور دوستت بدارم وقتی مردمان باصفا و پیران صاحب نفس ما را در کام می کشی؟ وقتی کاسبی های کوچک را بر باد می دهی...وقتی هراس میاوری...مدرسه ها را می بندی
ای ابتلای جهانی با تو چه کنم؟
وقتی ابر کاسبهای جهان تو را دقیق برای تیغ زدن جهانیان نشانه رفته اند....
وقتی هیچ بالا و پستی را بی نصیب نگذاشته ای
وقتی در موردت سرگردانند در حالیکه مدعی اند می شناسندت
ای ابتلای جهانی دانستم..آمده ای مضطر پیدایم کنی...مثل تازه که از مادرم زاده بودم....که راز و نیازم...سخنرانی ام تئوری پردازی و چاره سازیم همه و همه توی گریه ی مضطرانه ام خلاصه شده بود....
تو توبه ای هستی ..برای جهان از خود به در شده امروز...برای بشر عاقل همه چیز دان امروز....
تو "نمی دانم "بزرگ بشر هستی....برای بشارت دانستی هایی که سقف فلک را در خواهند شکافت....
تو "نمی توانم "بزرگ بشر هستی ....برای بازیافتن تمام قوایی که در تن ضعیف و سرشار از شگفتی او خزانه شده است....
تو جدیدی و ببخش که حواسم به اندازه کافی به این تازگی و معجزه گی تو نیست...
تو پیامبری هستی که ایمان آوردن به تو اختیاری است....
تو راز ی
