نان ،کباب، شوق پرواز
اگر هفته ای یکبار به خودت شب جمعه ندهی می میری
خصوصا که باران سیل وار باریده باشد و نم نم هنوزش ادامه داشته باشد تا به شیوه ی تضمینی از رفت و آمد ملائکه در همه جا خبر داشته باشی: ایستگاه صلواتی چای شیرین...روبروی ضریح و در مسیر های سنگ مرمری وراهروهای پر از اسم مشاهیر مدفون و ...تابلوهای زیارت نامه آبی سیر با قاب مطلای امامان
در همه جا همه جا تند تند به فرشته ای نامه ای سفارشی خورده سفارشی حواله کنی....
خصوصا که لقمه های جدید از کباب کار درست به دست تو دست به دست شده باشد تا دهانهای صبحانه و ناهار و شام نخورده ی بچه ها
خصوصا که گفته باشند دوباره نامکرر که دوستمان بعد از هزار و چهار صد سال مشکلش این است که غریب است
خصوصا که همین معنا را مهدی باکری در گوشت خوانده باشد آنجا که به حمیدشان می گوید برو مشکلت را حل کن یعنی که برو به اعاظم ادعا و قدرت همین الانی تو بحبوحه ی جنگ کتبی نامه بده که از گذشته و حال توبه می کنی تا راهت بدهند که بیایی توی لشگر برای همین اهالی که نه ولی خدایی در راستای منافعشان جلوی توپ و تانک دشمن استراتژی ها و تاکتیکهای نظامی پیاده کنی و وجان بدهی و پیکرت را هم برای خانواده ات باز نیاورند ...خداییش چپ کرددن در این شرایط به هیچ روشنفکر مابی و دگر اندیشی ای نیاز ندارد همین بی مهری ها را ببینی همین خون فشانی هایی را که بساط مصادر وو اولیای امور را بسط می دهد و آنها درباره اش هیچ حق شناسی هم از خوددشان نشان نمی دهند ...
فقط باید با خدا معامله کرد
و این جوری شوق پرواز طیار می شود برای انسان
