هوا برای نوشتن برای خیال زیادی خوب ه
برادرم نیست
مدام نیست در این تابستان داغ مدام در مرزهای جنوبی فعالیت می کند
ترتیبی برای نبودنش وجود ندارد..فقط ممکن است گاهی که زنگ می زنی به او متوجه بشوی که نیست
این دلت را خیلی زیاد می لرزاند
پسرش را روی سنگفرش چرک و داغ خیابان خوابانده است چقدر مثل پسرم است پسرش .
دخترش هم عروسکی روی جدول نشانده و با او نجوا می کند...
این کنج داغ و شلوغ و کثیف را مثل خانه ای از روی ناچاری ..نه مثل زندانی در آغوش کشیده اند..پذیرفته اند...این چه سرنوشتی است که به اندوهناکیش تن در داده اند
و خودش البته مثل من نیست شاید بیست سال از من کم سال تر است...
در برابر این سرنوشت که من خانه و کاشانه و محل کارم مرتب است جای پسرم و دخترم یک چهاردیواری مفروش و خنک است و او....من دیگر من به این حالت حاد دچار است تمام هویتم تمام بود و نبودم می لرزد ...ضعف می کند...
اما با همه ی این شدائد جدی
فقر ترس سایه ی جنگ ندانم کاری و ایرانی بازی
با خطری که اجل همیشه برای همه داشته است
با ترسی که همه باید از عاقبت خودشان داشته باشند
من یک زیستگاه امن و قشنگ برای خودم دارم خارج از دنیا . خارج از آخرت
که در آن دختر نوجوانی یا پسر نوجوانی یا روح بی جنسیت نوجوانی فقط از لیوان نعمتها لب به لب می چشد و می نوشد از لحظه ها از فصل ها خصوصا شهریورها و مهر وآبان ها ..اسفندها و فروردین و اردیبهشت ها ....مثل تالارهای آذین بسته عبور می کند و برای خودش لذت ذخیره می کند و نوش می کند و دوش می گیرد
هوا برای نوشتن در این مامن دور از زمانه و تهدید ...دور از دنیا و آخرت چقدر خوب است....
در این جهانی که خلقتش را خالق مطلق به خودت واگذار کرده و پنداری مثل آن کسای حدیث برانگیز خودش هم بی اجازه به آن وارد نمی شود..
حیف که فقط برای نوشتن ذوقش را دارم و نه وقتش را و مجالش را
فقط اینجا را نقطه گذاشتم
هوا برای نوشتن خیلی خوب است حتی اگر مرده باشی
